Polo medio dos pastizales

Quero que o vento
me arrandee o corazón,
me percorra os ollos,
me bata na face,
se me ensarille nos cabelos
e me abra, dunha vez para sempre,
as portas pechadas do sorriso.
                (fragmento dun poema do libro "Cecais hai unha luz" do poeta Manuel María)

Quizais isto era o que pasaba pola miña cabeza unha tarde de inverno, mentres fotografaba os líquens nos vellos arbores que aínda quedan ao lado da fonte de Pesegueiro, ao ver pasar á miña sogra atallando polas eiras devolta de O Pedrón.