A vella, fermosa carballeira,
pon en nós un inquedo
tremor respetuoso:
cada carballo é un ser vivo
que canta, sofre e ama.
A súa sombra é un enigma
no que non podemos penetrar
doadamente. E a súa voz,
rouca e cambiante, ten
un tremor escuro de salmodia.
¿Qué mensaxe nos quere transmitir
o seu canto humano e vexetal?
Manuel María
fermosas carballeiras, que sorte tedes de telas cerca
ResponderEliminarBueno cerca, es un decir, estoy a más de 60 Km.
Eliminar