domingo, 7 de xullo de 2013

Ambosores entre montes e vales


4 comentarios:

  1. Bricd7 de julio de 2013 11:03
    Nos eidos encaixonados
    Segando nos andabamos
    Ti máis eu, eu e ti co fouciño
    Xa a seitura feita botamos
    ou carregar dás pallas uns grolos
    nas canles do muinho
    E logo sorrindo soubimos
    cara a aldea non cimo...d:D´
    Saude e Ceibedade

    [Unha daguerre fermoisma, ca trestura limpa da morrinha, unha verba que na castela pensan moitos sexa unha das súas parolas; seica é das máis enxebres nosas, polo mundo, espalladas]

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Perdoa, sin darme conta borrei o teu comentario, así que copieino do meu correo e pegueino, saudos Chus

      Eliminar
    2. Pois paréceme moi ben, podemos polo novamente, vai:

      Nos eidos encaixonados
      Segando nos andabamos
      Ti máis eu, eu e ti co fouciño
      Xa a seitura feita botamos
      ou carregar dás pallas uns grolos
      nas canles do muinho
      E logo sorrindo soubimos
      cara a aldea non cimo...d:D´
      Saude e Ceibedade

      [Fermosas daguerres as que colgas nas túas paxinas,
      hai que ter tempo pra facer tan bos blos e logo
      con ese xeito verdoso que da gosto velo e leelo
      E que o vir por eiquí nos miolos
      chegan as veces lembranzas
      das que non me esquenzo]
      Aperta e media... :)
      Deica entón d:D´

      Eliminar
  2. Esta foto me recuerda mi querido Caurel, tu blog y el mío son primos hermanos :-)
    Galicia Máxica

    ResponderEliminar